"دنیل کاسارس" و جادوی "فلامنکو"

هنر موسیقی، ادبیات و نگارگری

• ۱۴۰۳/۱۱/۲۵

دومین شب از جشنواره چهلم موسیقی فجر، میزبان نغمه‌های روح‌نواز فلامنکو بود. «دنیل کاسارس» گیتاریستی نام‌آشنا قدم به تهران گذاشت؛ هنرمندی که سازش، قصه‌های اسپانیا را با نوایی جادویی روایت می‌کند.

---

در شبی که موسیقی فلامنکو، روح "آندلس" را به تهران آورد، سالن رودکی میزبان نوای گرم و سحرانگیز "دنیل کاسارس" بود. گیتاریستی از سرزمین خورشید و ریتم که سازش نه‌ تنها تکنیک بلکه احساس خالص را روایت می‌کرد. اجرای او، با ترکیبی از لطافت و هیجان، مخاطبان را به سفری موسیقایی از کوچه‌های سنگ‌فرش‌شده‌ اسپانیا تا سواحل آرامش‌بخش مدیترانه برد-شبی که در حافظه‌ دوستداران فلامنکو ماندگار شد.

در دومین شب از جشنواره چهلم موسیقی فجر، سالن رودکی ساعت ۱۸:۳۰ میزبان نغمه‌های آتشین و روح‌نواز فلامنکو بود. از سرزمین خورشید و ماتادورها، از دل کوچه‌های سنگ‌فرش‌شده آندلس، گیتاریستی نام‌آشنا قدم به تهران گذاشت. دنیل کاسارس، هنرمندی که سازش، قصه‌های اسپانیا را با نوایی جادویی روایت می‌کند.

نوازندگی کاسارس فراتر از نمایش تکنیک بود؛ احساسی عمیق بر سازش جاری بود که هر نغمه را جان می‌بخشید. ترمولوهای ظریف و مسحورکننده‌اش در قطعات آرام، مخاطب را به سواحل آفتابی و نسیم‌خورده اسپانیا می‌برد؛ جایی که موسیقی فلامنکو از دل طبیعت و زندگی مردمانش برخاسته است.

از همان ابتدا مشخص بود که این اجرا نمی‌تواند مورد پسند نوازندگان و علاقه‌مندان فلامنکو نباشد. سالن، پر از جمعیتی پرشور و شیفته، این گمان را به یقین تبدیل می‌کرد.

حاضران نیز هم‌پای موسیقی، در فضایی سرشار از هیجان، از تشویق‌های مرسوم فلامنکو فروگذار نمی‌کردند. هر از گاهی، در میان جملات موسیقایی، فریاد پرشور «¡Olé!» به گوش می‌رسید-واژه‌ای که در فرهنگ اسپانیایی نشانی از تحسین است؛ چه در میدان‌های گاوبازی، چه بر صحنه‌ رقص و موسیقی فلامنکو. این تشویق‌های خودجوش، پیوندی زنده میان نوازنده و مخاطب ایجاد کرده بود، گویی سالن رودکی برای یک شب به قلب آندلس بدل شده بود.